SCHC H1 - Klein Zwitserland H1

Het seizoen begon met – zoals altijd – meerdere verschuivingen in de selectie. Na afscheid te hebben genomen van een aantal spelers, was KZ slagvaardig op de transfermarkt. 

Meerdere topspelers werden gehaald en zo leek het erop dat wij een ander jaar dan de voorgaande jaren zouden gaan meemaken. Omar riep al dat we voor de play-offs gingen, maar toch waren er genoeg mensen die sceptisch bleven. Er waren zelfs genoeg mensen die vonden dat wij te hard van de daken schreeuwden en dat wij waarschijnlijk weer play-outs zouden gaan spelen.

De eerste wedstrijd van het seizoen was er meteen een van groot belang, thuis tegen Tilburg. Voor een groot aantal toeschouwers pakten wij de winst na een spektakel: 4-3. De vrijdag daarop speelden wij in het Wagener Stadion tegen Amsterdam en ook daar pakten wij de overwinning met 2-3. Nu al leek het erop dat wij niet naar beneden hoefden te kijken dit seizoen. De derde wedstrijd thuis tegen Oranje-Rood ging niet zoals gepland en ook de daarop volgende wedstrijd tegen HGC ging verloren. Wij stonden aardig in het midden van de ranglijst en op dat moment kwam Pinoké op bezoek. Een meer dan terechte 3-1 overwinning betekende dat wij weer omhoog konden kijken en twee weken daarna was het helemaal feest: Kampong werd thuis met 2-1 verslagen. Een grote stunt in de Hoofdklasse en dat onderstreepte nogmaals onze ambities. Voorafgaand aan ons treffen tegen Kampong hadden wij eerst Rotterdam in de Havenstad op 0-0 gehouden. Nu wachtte Hurley-uit. Vroeger een zware dobber, nu een team waarvan wij moesten winnen als topteam. Onze nieuwe status wisten wij overtuigend te bevestigen door eenvoudig te winnen.

De daarop volgende wedstrijd was op dat moment een geweldig affiche. Regerend Europees- en landskampioen Bloemendaal kwam op bezoek. In een heerlijke wedstrijd, waarin wij qua kansen absoluut niet onderdeden voor onze tegenstrevers verloren wij uiteindelijk met 1-3. Hierna speelden wij nog twee wedstrijden van de heenronde: Den Bosch-uit en SCHC-thuis, die allebei werden gewonnen. Wij stonden op een derde plek na 11 van de 22 wedstrijden.

Nog net voor de winterstop begon de terugronde al met Tilburg-uit, waarin wij dure punten lieten liggen (2-2). Na de winterstop, waarin ons zaalseizoen na 4 gewonnen wedstrijden werd gestopt wegens Corona, begonnen wij thuis tegen Amsterdam. Hierin verloren wij met 0-1 en dat was erg zonde. Ook de wedstrijden daarna gingen iets minder dan in de eerste helft van het seizoen. Zo verloren van Oranje-Rood en HGC.

Hierna ging het roer om, want ineens waren wij van plek 3 naar plek 7 gezakt. Pinoké-uit speelden wij eigenlijk geweldig goed, maar lieten wij het na om te winnen (3-3) en de week daarna speelden wij uit tegen Kampong. In een goede wedstrijd werd het weer gelijk (2-2). Dit was jammer, maar op zich een prima resultaat natuurlijk. Nu was het zaak de wat ‘makkelijkere’ wedstrijden te winnen om nog een kansje te hebben op de play-offs. Dan moest er thuis toch zeker gewonnen worden van Rotterdam, maar wij verzuimden onze kansen te scoren en verloren met 1-2. Dit was eigenlijk de nekslag voor onze play-offambities. Hierna was het vrijwel onmogelijk en dat was zwaar. Hurley werd hierna nog wel verslagen met 3-1. Enkele weken daarvoor troffen wij hen ook al in de kwartfinale van de Gold Cup, waarin wij na winst op shootouts hadden gewonnen. Die kwartfinale hadden wij bereikt door eerst Victoria-uit (1-3) en Rotterdam-thuis (5-0) te verslaan. Met de vervlogen hoop op de play-offs ging de focus volledig op het winnen van de Gold Cup. Hierin moesten wij Voordaan-uit verslaan in de halve finale en hierin slaagden wij (2-4 overwinning). In de competitie gingen wij op een heerlijke zondag op bezoek bij Bloemendaal, dat net de EHL had gewonnen. In een mooie wedstrijd werd het uiteindelijk 2-1 voor Bloemendaal, maar een prima voorbereiding op de bekerfinale tegen hdm was het wel geweest. De bekerfinale… een prijs die wij konden winnen en dat tegen rivaal hdm. Op hdm wisten wij in een toch wel bloedstollende finale de winst te grijpen: 2-3 winst! Nadat wij de Gold Cup hadden gegrepen en zo ons seizoen een gouden randje hebben gegeven, speelden wij op de zondag daarna tegen Den Bosch. Een aparte wedstrijd, waarin wij uiteindelijk met 4-3 wonnen na een goal zo’n 4 minuten voor tijd. Hiermee hadden wij ervoor gezorgd dat wij de zevende plek in handen zou krijgen en niet meer weg zouden gaan geven. Hiermee hadden wij twee play-offkandidaten van vorig seizoen (Den Bosch en Rotterdam) achter ons gehouden en is dit jaar een eerste stap gezet richting de top. Eigenlijk was de koek al op na de finale, maar na deze wedstrijd, waarin Goof zijn publiekswissel kreeg en er afscheid werd genomen van meerdere spelers, was het eigenlijk wel mooi geweest. Nog één laatste wedstrijd uit op SCHC moesten wij spelen en na een trainingsweek waarin de scherpte al wat ontbrak, was de wedstrijd niet meer geweldig en verloren wij prompt met 3-2.

Hierna hebben wij op onze mooie club het seizoen afgesloten. Het afscheid van meerdere spelers is nu dan wel definitief: Govert en Steven stoppen met hockey en hebben KZ natuurlijk ongelooflijk veel gegeven, waarvoor hulde en dank. Naast deze twee mannen stoppen ook Max, Rogier en Daniel na twee seizoenen KZ en Sijbrand na drie seizoenen. Aan hen zijn we veel dank verschuldigd voor de afgelopen seizoenen. Het is altijd lastig om spelers te zien vertrekken, maar dat is nu eenmaal onderdeel van de sport. Wij kijken terug naar een ongelooflijk seizoen, waarin met name de eerste seizoenshelft geweldig was. Wij wonnen 7 van de 11 wedstrijden en stonden op plek 3, waarmee wij écht meededen voor de play-offs. Ondanks dat het uiteindelijk niet is gelukt, geeft het wel aan dat wij weer een stap voorwaarts hebben gezet met de club. Het blijft een ongelooflijk verhaal en volgend seizoen kijken wij ernaar uit om wéér een volgende stap te zetten.

 

 

Heren 1 Overzicht