De regen maakte het helemaal compleet! Een bijzondere dag dus die ons allen waarschijnlijk wel bij zou blijven. Maar een klein beetje regen, wat maakt dat nou uit? We waren voornamelijk blij dat onze hockeyschoenen en gripjes van onze sticks eindelijk waren opgedroogd van de training van dinsdag. Met bakken kwam het uit de hemel vallen, waardoor hockeyen op het veld onmogelijk was. Gelukkig was onze Coen aanwezig om wat extra conditionele training te doen. “Kom nou even”. “Schiet op”, aldus Coen. Hij motiveerde ons om een stapje extra te zetten, want rennen kunnen we allemaal. Het was een korte maar alsnog goede training.

We waren allemaal wat vroeger dan normaal op de club bijeengekomen, aangezien een aantal van de dames nog hun beste glimlach tevoorschijn mochten halen voor de profielfoto voor het seizoen 2019-2020. Ook de begeleiding mocht nog hun moment of fame pakken. Teruggekomen van een weekje Ibiza, lees; 25 graden en iedere dag zon, staat onze manager Eef met haar zongebruinde koppie er waarschijnlijk het beste op! Wij hadden ook onze hoofdjes goed versierd met een laagje poeder en een beetje mascara, aangezien we vandaag de teamfoto zouden maken. Met 9,6 graden en druppels die uit de hemel vielen, ging het familiekiekje helaas niet door. Niet getreurd over 1,5 week doen we een nieuwe poging!

Nadat enkelen van ons een bakje yoghurt met noten en honing als ontbijt hadden gegeten, gingen we volle focus de voorbespreking in. Jorge had een filmpje laten zien van de Ice Man. Een dappere man die ging zwemmen in ijswater, iets wat veel risico met zich meebrengt. Maar….. hij deed het! Jorge had niet voor niks dit filmpje laten zien en vroeg ons wat dit filmpje met de wedstrijd te maken zou kunnen hebben. Antwoord; uhh vandaag is het ook koud buiten?? Nee..  als je ergens in gelooft, dan kan je het ook. En als je iets wil, dan kan je ervoor zorgen dat je het krijgt. Pijn is mentaal, daar kan je je overheen zetten. Ja... dat waren de betere antwoorden. Tijd voor de wedstrijd!

Na een goede voorbespreking en warming up klonk het fluitsignaal. Het grootste gedeelte van de wedstrijd werd op de helft van Rotterdam gespeeld, maar echt grote kansen creëerden we beide niet. Een strafcorner tegen werd nog mooi geblokt door onze ervaren eerste uitloopster Fleur en Alou zorgden er wederom voor dat ze haar hok schoon hield. Menig combinaties and give and go’s werden gespeeld door onze middenvelders en spitsen waarbij een aantal Rotterdamse meisjes flink het bos in werden gespeeld. Meerder keren werd er een mooi voordeelmomentje helaas afgefloten door de scheidsrechter. Dat is pech, maar het hoort er natuurlijk ook een beetje bij…. Rotterdam speelde af en toe mooie lange ballen vanuit achteruit dwars door onze linies heen, waardoor ze in de eerste helft nog een enkele keer gevaarlijk werden. Met een paar vlotte speelsters zorgden ze er ook voor dat we echt op versnelling 6 onze tackleback moesten rennen. Gelukkig kwamen hier geen grote kansen uit.

Met een 0-0 stand gingen wij de rust in. We beseften dat het geen makkelijke 2e helft zou worden, maar we geloofden er wel in om doelpunten te gaan maken met het spel dat we al speelden. In het 3de kwart kwamen we wat vaker in de cirkel van Rotterdam. Twee aanvallende corners gingen er helaas niet in, maar we voelden wel dat we Rotterdam meer onder druk hadden gezet. Helaas vielen er wat kaarten aan beide kanten waardoor we af en toe met 10 man speelden. Terugzakken naar de middenlijn als gevolg. In het 4de kwart raakten we de controle een beetje kwijt. We kregen wat corners tegen en Rotterdam kwam ook weer in onze cirkel terecht. In de 67e minuut kregen we een corner tegen. De directe sleep werd nog gekeerd door onze keepster Alou, maar toen…. 3 minuten voor tijd, scoorde Rotterdam een rebound die met een bananenboog in ons doel belandde.

Waarbij onze koppies de eerste secondes gingen hangen, namen we vol goede moed de bal op de middenlijn op weg naar een gelijkspel. Alou werd gewisseld voor een extra speelster. Hieruit kwam nog een goede kans om de bal toch nog in de goal bij Rotterdam te tippen, maar helaas konden onze spitsen er net niet bij. Het eindsignaal klonk… 3 minuten voor tijd, verloren… dat is zuur!

Na afloop hadden we boven in het clubhuis de ouderborrel. Een gezellige middag met lekkere hapjes en drankjes, waarbij Jorge onze hele staff nog even heeft voorgesteld. Veel werd er gelachen, af en toe nog een zuur hoofd. Het is maar een spelletje he, maar verliezen is nooit leuk. Op deze koudste 6 oktober ooit, wisten wij helaas niet 3 punten binnen te halen op ons eigen veldje. Een bijzondere dag die we na afloop toch liever snel wilden vergeten.

Niet getreurd, geen paniek, zondag 13 oktober spelen we alweer onze volgende wedstrijd op HIC. Op dit moment onze directe concurrent. Wij met 7 punten uit 4 wedstrijden, HIC met 8 punten. Weersvoorspelling; 21 graden en regen. Ach een beetje regen, dat doet ons toch niks! Het belooft een mooie pot te worden!

See you there!