Tegen regerend landskampioen moesten wij zien te winnen en dan maar hopen dat Almere niet zou winnen van het al gedegradeerde SCHC. Alleen dan zouden wij ons direct veilig spelen in de Hoofdklasse. Wetende dat het een lastige, maar niet onmogelijk klus zou worden, begonnen wij vol goede moed aan de wedstrijd.

Het spel in de openingsfase was redelijk in evenwicht, maar het waren de gasten uit Utrecht die als eerste het net zouden vinden. Een harde voorzet van de rechter kant van de Utrechters werd erg knap verlengd tot doelpunt. Met een korte stickbeweging werd de bal ineens in het dak van onze goal gespeeld en dus stonden wij met 0-1 achter. Enkele minuten later wisten wij ook een gevaarlijke situatie voor de goal van onze opponent te creëren. Na een bal op Pastoor, die op zijn vaste plek zat (bij de 2e paal), kregen wij een strafcorner. Deze corner werd door Enzo hard op een bepaalde plek gepusht. U raadt het al: op de vaste plek van Pastoor en ja, u zou bijna denken dat hij daar nog steeds zat. Tussendoor was hij even weggeweest om de bal naar de kop van de cirkel aan te geven, maar hij had zijn plek bij de 2e paal uiteraard gereserveerd en dus was hij ter plekke toen Enzo de bal daar laag naar toe pushte. Backhand op de grond en de 1-1 van Pastoor!

In het tweede kwart wisten wij dat er wellicht wat te halen viel. Op dat moment stond Almere ook nog eens achter tegen SCHC, dus met 1 doelpunt in ons voordeel zouden wij virtueel veilig zijn. Helaas was dit tweede kwart ons minste kwart. Wij kregen tweemaal een groene kaart en in die fase kregen we ook doelpunten tegen. Allereerst werd het 1-2 door een benutte corner van Kampong. Een minuut later, blijkbaar nog niet bekomen van de tegenvaller, stonden wij niet goed op te letten en kregen wij ook nog eens de 1-3 om de oren: met een splijtende pass werd een spits der Kampongers gevonden en deze tipte van dichtbij simpel raak. Nog steeds in het tweede kwart, op slag van rust, kreeg Kampong wederom een corner te nemen. Deze werd in eerste instantie nog gekeerd, maar kwam uiteindelijk terecht bij een Utrechter. Deze sloeg verwoestend hard raak en dus konden wij de kleedkamer op zoeken met een 1-4 ruststand.

Na de rust zou het uiteraard lastig worden. Kampong kon nog eerste worden door een monsterscore neer te zetten. Dan zouden zij Bloemendaal immers kunnen passeren. Wij waren uiteraard niet voornemens om zo maar de 1e plaats aan Kampong cadeau te doen en dus bleven wij strijden. Toch waren het de gasten die wederom doel troffen. Wederom uit een strafcorner: 1-5.

Dan het laatste kwart, waarin wij wisten dat wij een verloren wedstrijd speelden. Nu was het tijd om mentale weerbaarheid te tonen. Nu was het tijd om onze rug te rechten. Nadat wij in het derde kwart al een enorme kans hadden gekregen om te scoren, deden wij dit wel in het laatste kwart. Steven kreeg aan de linker kant van de cirkel, vlakbij de goal, prompt de bal voor zijn stick. Eigenlijk lag de bal iets te ver voor hem, maar met een mooie balcontrole en dito rol na zijn push scoorde hij de 2-5 in de kruising. Enkele minuten later vielen wij over de rechter zijde van het veld aan en werd Ben onreglementair gestopt: strafcorner. Diezelfde Ben haalde de trekker over en maakte de 3-5. Wat een tussenstand! Met nog zo’n 3 minuten te spelen kregen wij wederom een strafcorner en na een mooie variant over meerdere schijven, was het Ben die de bal hard op de lijnstopper ramde. Strafbal natuurlijk. Tinus stapte naar voren en pushte deze strafbal onberispelijk raak: 4-5! Zat er dan toch nog een stunt in?

Het was Kampong dat met nog 3 minuten te spelen de bal uit nam in het midden en snel de hoek van het veld op zocht. Na enige moeite lukte het ons om hen de bal te ontfutselen en dus was het tijd voor een aanval. We verlegden de bal van de linker kant naar de rechter kant om de bal net voor de 23 van onze tegenstander naar de as te spelen. Daar werd een shootje geconstateerd van Kampong en dus konden wij een vrije slag net buiten de 23 de cirkel in gaan pompen. Net toen Steven deze bal wilde gaan nemen, klonken er 3 fluitsignalen: wedstrijd afgelopen. Helaas, verlies.

Een dubbel gevoel heerste na afloop van de wedstrijd. Enerzijds was het erg knap hoe wij ons hebben teruggevochten uit een schier onmogelijke positie. Anderzijds hebben wij de wedstrijd in een minuut of 7 weggegeven in het tweede kwart. Dat wij nu play-outs moeten spelen, was eigenlijk al wel te verwachten. Zelfs als wij hadden gewonnen van Kampong, hadden wij play-outs moeten spelen door de winst van Almere op SCHC.

Nu kunnen wij ons dus opmaken voor de play-outs. Aangezien Tilburg een puntje pakte tegen het al uitgespeelde Rotterdam, zijn wij als nummer 11 geëindigd. Ook dat maakt weinig uit, want plek 10 en 11 hebben hetzelfde resultaat: play-outs. Wij zullen over tweeënhalve week gaan spelen tegen de nummer 2 van de promotieklasse. Daar worden nog twee wedstrijden gespeeld en voor plek 2 zijn nog 3 teams in de race: hdm, Cartouche en Schaerweijde. Wij zullen de komende periode dus afwachten wie onze opponent zal zijn. Hoe zien die play-outs er dan uit? Op donderdag 30 mei spelen wij een uitwedstrijd. Twee dagen later, op zaterdag 1 juni, spelen wij thuis. Mochten beide wedstrijden door een ander team gewonnen worden, dan moeten wij op zondag 2 juni een beslissende wedstrijd spelen. Dit zal een uitwedstrijd zijn.

Als promovendus zijn wij trots dat wij directe degradatie hebben ontlopen en nu via play-outs kunnen spelen voor handhaving. De komende twee weken gaan wij hard trainen om zo scherp mogelijk te kunnen starten aan de best-of-three serie. Hopelijk zien wij jullie dan allen weer langs de lijn om ons naar de overwinning te schreeuwen!