Promotiewedstrijden Hoofdklasse Zaal (03-02-2019)

Na een seizoen van 30 punten uit 10 wedstrijden en daarna winst van de districtskampioenschappen, speelden wij afgelopen zondag in een poule met Rotterdam, Gooische en Venlo om promotie te bewerkstelligen naar de Hoofdklasse Zaal. 

Om dit te doen moesten wij in deze poule op plek 1 of 2 eindigen. De dag begon met een wedstrijd tegen Rotterdam, waarin wij binnen 5 minuten op een 1-0 voorsprong kwamen toen Koen een rebound benutte. Rotterdam zou nog in de eerste helft toeslaan middels een strafcorner: 1-1. Nadat aan beide kanten kansen waren geweest voor de voorsprong, gingen wij rusten met de 1-1 stand. Na de rust stonden wij echter binnen 30 seconden met 1-2 achter, na twee onfortuinlijke momenten op rij. Uiteindelijk verdween de bal via een eigen stick in het dak van de goal: 1-2. Deze stand bleef lang op het scorebord, terwijl er wederom aan beide kanten kansen waren op doelpunten. Met deze stand op het scorebord liepen wij helaas tegen een groene kaart aan en dus was het in deze fase tegenhouden geblazen. Dit lukte. Toen, met nog enkele minuten te spelen, kreeg Rotterdam een gele kaart. Wij gaven nu extra veel druk op het Rotterdamse doel en dit zou effect sorteren. Jamie was het eindstation van een mooie aanval, waardoor het 2-2 stond. Niet veel later kreeg Rotterdam nog een gele kaart en met het grote overtal scoorde Ruben met een mooie tip-in de 3-2. Inmiddels was de tijdstraf van de eerste gele kaart van Rotterdam verlopen, dus hadden wij nog één man meer. In deze fase kregen wij een goede kans op de 4-2, maar wellicht was het beter geweest om balbezit te houden. Er werd een time-out aangevraagd met nog 49 seconden op de klok. Zij hadden de bal uit, maar wij wisten met goed verdedigend werk de bal terug in ons bezit te krijgen. Helaas konden wij dit balbezit niet continueren, want Rotterdam pakte de bal af en forceerde een strafcorner, waarover niet iedereen het eens was. Toch werd deze gegeven en de klok was inmiddels naar 0 seconden gegaan. Tot overmaat van ramp ging deze corner erin, terwijl onze lijnstop de bal nog toucheerde. 3-3. Einde eerste wedstrijd.

De druiven waren even zuur, want uiteraard hadden wij deze winst niet weg mogen geven. Aan de andere kant had Rotterdam over de hele wedstrijd gezien ook zeker kansen op de winst gehad en daarenboven: we konden er niets meer aan doen. Omdat Venlo en Gooische met 4-4 gelijk hadden gespeeld, zouden wij het tweede duel tegen Gooische spelen.

Wij begonnen erg sterk aan deze wedstrijd en kregen drie corners in de openingsfase, waarvan 1 werd gepromoveerd tot strafbal. Net als enkele veldkansen die wij in de openingsfase hadden gekregen, ging ook deze strafbal er niet in. De bal werd door Wisse snoeihard op de paal gepusht. Wij waren in de eerste 10 minuten in ieder geval veel beter en hadden ons hier moeten belonen met zeker 2 doelpunten. En tja, dan de oude sportwet: als je hem zelf niet maakt… Gooische scoorde uit het niets de 0-1 uit hun eerste kans. Dit was tevens de ruststand. Onterechte tussenstand? Wellicht, maar dat konden wij onszelf kwalijk nemen. Na rust verdedigde Gooische om er zo nu en dan uit te counteren. Wij speelden echter geduldig en uiteindelijk resulteerde dit, zo’n 8 minuten voor tijd, in de gelijkmaker door Wisse: 1-1. Enkele minuten later kwamen wij zelfs op een terechte voorsprong, toen Fabio met een goede push de Gooische keeper verschalkte: 2-1. Deze stand moesten wij nu over de streep zien te trekken, maar dit leek mis te gaan toen wij een gemakkelijk gegeven strafbal tegen kregen. Deze werd echter gekeerd door Koene, waardoor de voorsprong in stand bleef. De wedstrijd werd in deze fase ook beslist, want nog geen minuut later had Tinus een prachtige actie in petto en zette Didier 1 op 1 op de keeper. Die laatstgenoemde wist in eerste instantie nog redding te brengen, maar Koen was er als de kippe bij om deze rebound te benutten: 3-1. Hiermee zou de winst wel binnen moeten zijn. Gooische zette nog wel aan om een doelpunt te forceren en kreeg na een redding van Koene nog een strafcorner te nemen. De tijd was inmiddels verstreken, dus de winst was binnen. Wij wisten daarentegen wel dat doelsaldo van belang kon zijn en dus was het alle hens aan dek. De eerste corner werd gestopt en in de rebound pushte een aanvaller van Gooische op de stick van Tinus, die op dat moment in de lucht zweefde. Dit werd als liggend spelen gezien en dus een nieuwe corner. Deze ging er nog in ook en dus wonnen ‘maar’ met 3-2.

De winst was in ieder geval binnen en met 4 punten uit 2 wedstrijden stonden wij er goed voor. Wel was die laatste goal tegen zonde, want daardoor mochten wij niet verliezen van Venlo. Anders was een verlies met 1 doelpunt verschil ook genoeg geweest voor promotie.

De laatste wedstrijd tegen Venlo was een finale. Zij hadden slechts 1 punt uit 2 wedstrijden verzameld, maar omdat zij meer doelpunten voor hadden bij een eventuele winstpartij voor hen, mochten wij niet verliezen. Zij zouden op doelsaldo dan over ons heen gaan. Winst of gelijkspel dus om te promoveren naar de Hoofdklasse.

De wedstrijd begon voor ons goed, toen wij met een aparte goal van Ruben op 1-0 voor kwamen. Via de keeper ging de inzet van Ruben omhoog en stuiterde zo de goal in. Een lekker begin dus. Toch speelden wij niet onze beste wedstrijd van de dag en kreeg Venlo kansen. Uiteindelijk betekende dit dat het 1-1 werd door een Venlose strafcorner. Dit was tevens de ruststand. Wetende dat deze stand genoeg zou zijn voor promotie, maar ook beseffende dat een kwartier lang is in het zaalhockey, begonnen wij aan de tweede helft. Een zeer curieus moment zou binnen niet al te lange tijd volgen. Venlo viel aan over hun linker kant en vanuit die kant werd de bal op de goal gepusht. De bal ging richting de paal en het was moeilijk te zien of de bal in de goal ging. Hij kwam er in ieder geval weer uit en dus leek het geen doelpunt te zijn. Wij counterden en kregen een strafcorner, maar Venlo ging in protest. Zij zeiden dat de bal wel over de lijn zou zijn geweest. Na een zeer kort overleg tussen de arbiters besloten zij tot het geven van een doelpunt. Was dit wel terecht? Niet veel later kregen wij een strafcorner tegen, waarbij ook vraagtekens geplaatst konden worden. Wat dit moment extra vervelend maakte, is dat de scheidsrechter op dit moment toegaf dat wij een goed punt hadden in het protesteren tegen de goal, maar dat hij dat nu niet meer terug kon draaien. Deze mededeling voelde als mosterd na de maaltijd, maar er kon inderdaad geen verandering meer in komen. De corner moest verdedigd worden en ook deze ging er uiterst ongelukkig in. De bal zou naast zijn gegaan, maar via de voet van onze lijnstop verdween de bal toch in de goal: 1-3 achter. Nog 8 minuten te spelen. Zouden wij hier dan ons Waterloo vinden? Zouden wij hier onze enige verliespartij van het zaalseizoen lijden? Met nog 5 minuut 46 op de klok gloorde er echter weer hoop. Een speler van Venlo sumoworstelde Didier haast de zaal uit en dat betekende een gele kaart voor de Venlose speler en een tijdstraf van 5 minuten. Wij kregen vrijwel direct een corner te nemen, maar deze werd gestopt door de keeper van Venlo. Een minuut later kregen wij weer een corner en via een variatie kon Tinus scoren: 2-3! Het kon nog. Maar toen kreeg Koen een gele kaart en een tijdstraf van 2 minuten en was ons overtal verdwenen. Om toch weer een overtal te krijgen, wisselden wij Koene voor een extra veldspeler. Wij hadden het overwicht, maar kregen een counter om de oren en zonder keeper werd dit een goal voor Venlo: 2-4. Afgelopen? Wij hielden hoop. Koen was inmiddels weer terug en wij forceerden een strafcorner, die Tinus mooi scoorde: 3-4. Nog anderhalve minuut te spelen. Met 1 goal hadden wij de Hoofdklasse binnen en wij stonden ook in hun cirkel, maar konden geen kans creëren. Toen, met nog 46 seconden te spelen gebeurde er iets zeer onfortuinlijks. Voor de oplettende lezer, exact 5 minuten daarvoor had hun speler geel gehad en dus mocht hij er weer in. Net op dat moment was de bal op de plek waar die speler er in mocht en als een duveltje uit een doosje dook die speler op om richting onze keeperloze goal te gaan. Didier en Koen gooiden zich nog heldhaftig voor de inzetten van de Venloërs, maar dit mocht niet baten: 3-5. Einde verhaal, einde zaalseizoen.

 

Zoals Lau het goed samenvatte na de wedstrijd: wij hebben het hele zaalseizoen slechts 1 wedstrijd verloren, maar laat dat nou net de allerbelangrijkste zijn geweest. We hebben het niet gered en dat zit hem vast op details. Denk aan de uitspeelcorner tegen Rotterdam of de uitspeelcorner tegen Gooische. Denk aan de goal van Venlo die eigenlijk niet zat en denk aan gemiste kansen. De enige conclusie die we kunnen trekken is dat het nét niet goed genoeg was om te promoveren en dat is een pijnlijke en enorm zure conclusie. Het enige doel was namelijk promotie en dat is niet gelukt, op doelsaldo. Het zaalseizoen is nu ten einde gekomen en wij danken alle supporters enorm voor alle steun tijdens alle zaalwedstrijden. Helaas konden wij dit niet belonen met een promotie, maar we hebben gestreden voor wat we waard waren.

Tophockey Overzicht