Verslag & foto's Vierhouten 2018

Traditiegetrouw is het eerst aan de tweedejaars om te vertrekken naar Vierhouten. Het is een eindje rijden, maar deze kinderen wisten grotendeels al waarvoor zij de reis aflegden. 

Eenmaal bij afrit Nunspeet aangekomen, begon de omgeving te veranderen. Lawaai van auto’s begon langzaamaan plaats te maken voor een oase van rust. Snelwegen en andere verharde wegen veranderen in bospaden. Huizen veranderden in bomen. Uiteraard bleef er één huis staan in de wereld van het kamp: het kamphuis. Verder stond er een schuur, waarin de leiding ’s nachts vertoefde op één oor en een klein gebouwtje waarin enkele wc’s aanwezig waren. Deze drie gebouwen werden omringd door bomen, heide, een voetbalveld, een hockeyveld en uiteraard de kolk, waaromheen wij nog een rondje zouden rennen. Toen we op zaterdag om 12:00 aankwamen en onze ouders éindelijk weg waren, kon de pret beginnen. Het thema dit jaar, HCKZ Rocks, was een zeer speciaal thema. Voor de kinderen was dit natuurlijk een erg cool thema, maar voor de leiding een thema met een extra lading. Het kamp zou in ieder geval gaan rocken en al snel werden we verdeeld in groepjes door middel van verschillende kleuren petjes. 

Er stonden gedurende het kamp meerdere coole spellen en uitdagingen op het programma, zoals levend Bingo, de nachtspellen en de Bonte Avond. En bij het zingen werd het kamplied uit volle borst meegezogen, alsmede de topper van deze week: De poes van tante Loes! Uiteraard zou ons kamp eindigen met het modderbad, waar wij al een jaar naar uit hadden gekeken. Nog even een broodje worst en dan horen wie het kamp had gewonnen. Hiervoor hadden wij allemaal grote moeite gedaan en dus was de spanning om te snijden toen er verteld werd welke kleur had gewonnen. Het was team oranje dat aan het langste eind trok, gefeliciteerd oranje! 

De tweedejaars lieten vervolgens het kamphuis en de heide achter zich, door via het pad naar de bus te wandelen. Nog een paar laatste blikken op het terrein waar zij volgend jaar niet meer zouden terugkeren. Het was zó mooi, maar nu kwam het ten einde en kwam het besef: volgend jaar zitten we in de C en kunnen we niet meer terug. Wat zijn we jaloers op de D-jeugd van volgend jaar zeg!

De avond die volgde was een bijzondere avond. De tweedejaars waren weg en de eerstejaars kwamen morgen pas. Een goed moment om nogmaals stil te staan bij een zeer speciaal persoon, die wij allen een warm hart toedroegen en nog steeds toedragen. HCKZ ROX!

Op dinsdag kwamen de eerstejaars om stipt 12:00 aan. In zeven verschillende groepen werd ook hier gestreden om de kampwinst en er werd begonnen met een sport- en spelcompetitie. Meteen lieten enkele groepen zich gelden. Hierna werd er hard nagedacht over goede ideeën voor de leukste avond van het kamp: de Bonte avond. Dit zou zijn vruchten zeker gaan afwerpen. Vervolgens werd er een potje gevoetbald tussen de leiding en de kids, waarbij de kids lieten zien over bijzondere talenten te beschikken. Toen iedereen vermoeid van de voetbalwedstrijd terugkeerde in het kamphuis, stond een heerlijk avondmaal klaar. Dit avondmaal werd net als de andere avonden bereid door onze geweldige keuken. ‘Zonder onze keuken kunnen wij niet leven, zonder onze keuken kunnen wij niet zijn!’ 

Om de dag af te sluiten stond het douanespel op het programma, waarin uitermate slim gespeeld werd door de kinderen. Al snel na het spel lag iedereen op één oor te ronken en na een geweldige nachtrust kon de volgende dag van start gaan. De dag stond in het teken van de olympische spellen, waarin punten bij elkaar geharkt werden door alle teams, maar voornamelijk door team rood en team blauw (samen toch de mooiste kleuren, hup KZ). Vervolgens mocht iedereen een duik wagen in het o zo heerlijke modderbad. Net als ieder jaar was iedereen enorm enthousiast en was het helemaal niet koud na de duik. 

Om de tweede dag af te sluiten, was de mooiste avond het kamp dan eindelijk daar. De Bonte avond. De ene act was nog mooier en origineler dan de andere. Met een knallende fuif, de disco, mochten de kinderen die nog energie over hadden nog even al hun danspasjes in de strijd gooien. Ook hier bleken de talenten groot!

De laatste dag is toch altijd een dag met een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het jammer dat het erop zit, maar aan de andere kant: het was toch weer geweldig. Maar voordat het einde daar was, mochten we eerst nog twee geweldige spellen spelen: levend stratego en levend kwartet. Deze twee spellen zouden uitmaken wie zou winnen en iedereen wist dat het tussen twee teams zou gaan: rood of blauw. Rood had de voorsprong, maar blauw hijgde in de nek bij rood. De spanning was groot, zeker bij Sjoerd, maar uiteindelijk bleek de inzet van team rood beloond: zij wonnen dit kamp. Hulde, voornamelijk voor de emoties die loskwamen na de bekendmaking. Wat brengt onze kampco het toch ook altijd spannend. 

Het kamp was ten einde en wij verlieten het terrein, wetende dat wij gelukkig volgend jaar weer terug mochten komen. Omdat wij een jaar moeten wachten, keken wij nog even goed om ons heen om in de iets minder dan 365 dagen het terrein goed te kunnen herinneren. De bomen, zoals ze alleen hier staan, waarin wij ons nog zo goed verstopten voor de leiders tijdens het douanespel, werden steeds kleiner toen wij richting de bus liepen. Rechts lag het voetbalveld, waarop wij de leiding alle hoeken van het veld hadden laten zien. Links lag het hockeyveld, waarop wij hele coole trucjes hadden geleerd. Ineens zagen wij weer een verharde weg en met de komst van de verharde weg, eindigde ons kamp. De normale wereld wachtte weer op ons en de geweldige wereld van het kamp zou ons pas volgend jaar weer welkom heten. Wat was het toch geweldig!

De kampleiding, die wederom allemaal vrij heeft genomen van werk of studie (en dit belangeloos en onbetaald doet), dankt alle HCKZ D-jeugd voor hun geweldige enthousiasme en plezier tijdens het 49eVierhouten D-Kamp. Hopelijk zien we velen van jullie volgend jaar terug om het 50eHCKZ D-kamp mee te maken!

Van de redactie :) -> Kampleiding, jullie zijn geweldig! Namens alle jongens en meisjes (& ouders) van beide kampen: héél héél héél veel dank! Een kamp om nooit meer te vergeten dankzij jullie!

Lenneke Voskamp, Jeanette Forbes, Charlotte van Grimbergen, Tjarda van den Broek Humphrey, Kiki Kruize, Marijn Hollema, Judith Keizer,  Loesje van der Hurk, Merel Vergeest, Maartje Nijenhuis, Marnie Tissen, Bella Goudkamp, Lisa Santen, Birte Metz, Patrick Ton, Roderick Ton, Daniel den Hollander, Cedric Ton, Martijn van Grimbergen, Koene Schaper, Sjoerd Markus, Robert Thomson, Laurens Goedegebuure en kamp-Co David Voskamp. 

En dan de foto's!

Foto's_vierhouten_2018_2ejrs

Foto's_vierhouten_2018_1ejrs

 

D-kamp Vierhouten Overzicht